ETEN

Sushi avond in Montefiore! Wie had dat ooit gedacht? In ons Middeleeuwse Italiaanse bergdorpje, waar de tijd al bijna honderd jaar stilstaat en waar de gemiddelde leeftijd zeker zestig plus is. De meesten hebben nog nooit van sushi gehoord. Onze wijnboer daarentegen levert zijn prijswinnende wijnen over de hele wereld en komt dus weleens ergens. Om zijn wijnen te promoten, organiseert hij een heuse sushi avond in de sfeervolle cantina. Uiteraard zijn wij erbij. Ik hou van sushi.

De sushi ketens schieten hier in de grote steden als paddenstoelen uit de grond. In winkelcentra zie je het welbekende all you can eat. Wij komen er voor de sushi, de Italianen scheppen hun bord vol met de “dure” garnalen. De sushi avond bij ons wijnboer is exclusiever en is sushi op zijn Italiaans, dus met veel verse producten hier uit de streek. Er zijn twee echte Japanners van een luxe sushi restaurant, die de sushi vers in de cantina bereiden. Italiaanse sushi betekent met name veel, heel veel sushi. Vijf gangen met verschillende soorten sushi. Om 24.00 uur waren we pas bij gang vier. Echt ontzettend lekker, maar ik kan de komende weken even geen sushi meer zien.

In Deventer, waar ik vandaan kom vind je op de Brink allerlei restaurants: Grieks, Turks, Mexicaans, Italiaans, Zuid-Amerikaans, Hollands. Hier niet. Er is vrijwel geen buitenlands restaurant te vinden. Toen wij hier kwamen in 2006 waren onze jongens nog klein, dus aten wij regelmatig bij de gele M. Voor de dichtstbijzijnde Mc Donalds moesten we best een stukje rijden en de zaak was eigenlijk altijd leeg. Nu is het wel anders. Onze pubers zitten regelmatig met hun vrienden na schooltijd bij de Mac. Ook de Italiaanse jeugd heeft Mc Donalds ontdekt. Mike, Robbie en Jim zijn hier in Italië opgegroeid. Naast Mc Donalds willen ze wel Iedere dag in ieder geval pasta. Een dag geen pasta is een dag niet geleefd zeg maar. En dan natuurlijk niet zomaar voorverpakte pasta. Nee, het moet allemaal wel vers bereid zijn met verse producten. Niet te veel groenten, want dat is zo Hollands.

Volgende week vertrekt Mike met school een week naar Wenen. Hartstikke leuk toch, alleen Mike en zijn vrienden maken zich met name enorm druk om het eten. En het slapen, want hé je gaat toch niet in een hostel slapen? “Ben je gek of zo? Dat ziet er niet uit?” Maar het eten? “Wat eten ze daar? Hebben ze wel goede pasta?” Geen idee, als zeventienjarige zou ik me daar totaal niet druk om maken. Ik dacht op die leeftijd meer aan andere dingen. Ach, ik zeg maar zo: “In Wenen hebben ze vast ook een Mc Donalds”.

Een paar jaar geleden waren wij op vakantie in Egypte. Italianen zijn dol op Egypte. Maar nog meer op hun eigen eten. Zij gaan alleen ergens op vakantie als er een Italiaanse kok is. Wij dus ook. Altijd prima eten. En zo niet, dan roepen de Italianen de kok erbij en zullen hem wel even vertellen hoe hij de pasta op de juiste manier moet klaarmaken. Hartstikke grappig om met Italianen op vakantie te zijn. Ik hou ook van cruisen. Nee, daar gaan niet alleen bejaarden mee. OK, alleen Hollandse bejaarden dan. Het liefste met een Italiaanse cruisemaatschappij. Het is een fantastische manier om veel te zien. En om goed te eten. Want ja, ga je met Italianen op cruise dan is er in ieder geval een Italiaanse topkok aan boord.

Jim zit in het eerste jaar van de koksopleiding. Superhandig. Ik ben zelf namelijk absoluut geen keukenprinses. Ik hou wel van lekker eten. Iedere dag pasta of pizza lust ik wel, alleen groei ik dan denk ik wel helemaal dicht. Of ik moet heel veel en zwaar gaan sporten, maar ja dat mag ik nu dus niet meer. Niet dat ik dat deed of van plan was te gaan doen. Nu het niet meer mag, doe ik net alsof ik baal dat ik niet mag boksen of rugbyen. Momenteel bevind ik mij dus regelmatig onder de wat oudere Italianen en beoefen alleen maar lichte sporten zoals wandelen en zwemmen. Fietsen mag ik ook; alleen is dat hier op de berg onmogelijk. Hartstikke saai dat domme baantjes zwemmen, maar ja ik neem toch maar wat graag die lekkere Tiramisu als toetje, dus moet ik af en toe even flink doorbijten.

Ik ben reuzeblij met mijn beginnende kok in huis. Het mooie is dat Jim zelf eigenlijk helemaal geen goede eter is. Hij houdt van frikandellen, hotdogs en kebab. Hij doet het liefste echt overal curry op. Op school moet hij alle gerechten uiteraard ook zelf proeven. Daar heeft hij een gruwelijke hekel aan. Zijn visie is: “als ik het vies vind, is het vast hartstikke lekker!”